یافته دانشمند ایرانی تأیید شد: انسان ها از نیم میلیون سال پیش در فلات ایران زندگی می کردند
به گزارش شارژ 10، پس از چندین سال کوشش مستمر تیم ایرانی- فرانسوی کاوش در غار قلعه کرد، بالاخره امروز نتایج سن قطعی این محوطه و بقایای انسانی و جانوری آن در نشریه journal of paleolithic archaeology به چاپ رسید.
به گزارش خبرگزاری خبرنگاران ، حامد وحدتی نسب، دیرینه انسان شناس در پست اینستاگرامی خود نوشت: به جهت ادعاهای مطرح شده درباره سن لایه های حضور انسان در این غار که برای نخستین بار سن حضور قطعی انسان در فلات ایران را به ورای 450 هزار سال پیش برده است؛ فرایند داوری و چاپ این مقاله سخت تر از حالت عادی بود.
در چکیده این مقاله با عنوان غار قلعه کرد (قزوین، ایران): قدیمی ترین شواهد از حضور انسان تباران دوره پلیستوسن میانه و یک دندان شیری انسان در فلات مرکزی ایران می خوانیم:
فلات مرکزی ایران (ICP) با رشته کوه های البرز و زاگرس در محل تلاقی شام و قفقاز از غرب و آسیای مرکزی و شرق آسیا از شرق واقع شده است. در این دو منطقه، مکان های باستان شناسی و دیرینه شناسی کلیدی از دوره پلیستوسن میانه یافت شده است. این اکتشافات، تنوع زیستی و فرهنگی زیادی را در این منطقه در دوران پلیستوسن میانه نشان می دهد و سؤالاتی را در خصوص تعاملات بین آن ها مطرح می نماید.
بااین حال به رغم ده ها سال تحقیقات میدانی، هیچ مجموعه ای از دوره پلیستوسن میانی با زمینه زمانی یکسان و چینه شناسی تعیین در فلات ایران، زاگرس و کوه های البرز شناخته نشده بود که بتواند به این بحث یاری کند. تا به امروز قدیمی ترین منطقه شناخته شده از قدمت 80 هزار سال (ka 80) برخوردار بود.
پروژه مشترک دیرینه شناسی ایران و فرانسه غار قلعه کرد (قزوین) را موردبررسی مجدد قرار داد. غار قلعه کرد در ارتفاع 2137 متری در منتهی الیه غربی فلات ایران و مرز آن با رشته کوه های زاگرس واقع شده است. در این مقاله از کشف مجموعه های باستان شناختی پلیستوسن میانه در محل غار، ازجمله اولین دندان آسیای بزرگ شیری از انسان در کنار آثار غنی مواد سنگی و جانوری و هم چنین نخستین توصیف از چارچوب کرونوچینه شناسی بقایای یافت شده گزارش می کنیم.
کاوش ها و تجزیه وتحلیل های باستان شناسی و زمین باستان شناسی نشان می دهد که انسان ها در طول پلیستوسن میانه، در بازه زمانی از حدود 32 ± 452 هزار سال تا 11 ± 165 هزار سال پیش در این محل ساکن بوده اند. این بازه زمانی، قدیمی ترین شواهد مربوط به استقرار انسان را در فلات ایران بیش از 300 هزار سال عقب می برد.
دندان شیری یافت شده، دندان آسیای بزرگ فوقانی است و از قسمت فوقانی توالی پلیستوسن میانه می آید. تاج دندان به شکل گسترده ای تحت تأثیر سایش قرار گرفته و استنتاج های طبقه بندی را محدود می نماید.
مطالعه این سه مجموعه باستان شناسی نشان می دهد که غار قلعه کرد مکرراً به وسیله انسان های فرهنگ اولیه پارینه سنگی میانه اشغال می شده است. این مجموعه ها بعضی از صفات مجموعه های فرعی معاصر را به یاد می آورند که در قفقاز و شام و بعلاوه پارینه سنگی میانه بعدی زاگرس شناخته شده اند.
مجموعه جانوران عمدتاً از بقایای اسب تشکیل شده است. بقایای آن بسیار تکه تکه اند و آثار زخم های متعددی را نشان می دهند که حاصل دست انسان است؛ موردی که نشان دهنده فعالیت های قصابی قابل توجهی در این سایت است.
از منظر بزرگی منطقه و گستردگی دوره زمانی، این یافته ها غار قلعه کرد را به مکانی کلیدی برای آگاهی از سکونت گاه ها و پراکندگی های انسانی اولیه بین شام و آسیا تبدیل می نماید.
برای مشاهده اصل مقاله، اینجا را کلیک کنید.
54227
منبع: خبرآنلاین