دروغ های بزرگی که در فضای مجازی به خودمان می گوییم! - شارژ 10

به گزارش ، ما در اینترنت ناشناس هستیم؛ حداقل کمی درباره خودمان دروغ گفتیم یا می گوییم. برخی کاربران دروغ پردازی کوچکی کردند و برخی بزرگ ترین دروغ ها را درباره هویت، تناسب اندام و شخصیت شان گفتند. گویی در اینترنت یک برند شخصی هستیم که باید خوب ارائه شود. پس نیازی نیست همیشه حقیقت منعکس شود و می توان برخی اطلاعات یا چیزها را تغییر داد تا این برند خواهان بیشتری داشته باشد. مثلا، چند درصد از ما هنگام پر کردن پروفایل مان صادق بودیم؟ عکس پروفایل ما متعلق به روزهایی است که زیباتر و جوان تر بودیم!

اولین دروغ ها

این دروغ ها از جوانی، همان سال های شکل گیری هویت دیجیتالی شروع می شوند. براساس گزارشی که در سال 2013 توسط موسسه انگلیسی Advertising Standards Authority منتشر شد؛ 83 درصد نوجوانان 11 تا 15 ساله سن خود را در شبکه های اجتماعی اشتباه وارد کردند. دروغ گفتن درباره سن یک مجوز ورود به اینترنت و شبکه های اجتماعی است و اجازه استفاده از برخی سرویس ها، مشاهده برخی سایت ها و شبکه های اجتماعی و حتی دسترسی به فیلم ها را فراهم می کند.

بچه ها معمولا از بزرگ ترها تقلید می کنند. دروغ گویی درباره سن را از والدین یا افراد بزرگ تر خود یاد گرفتند. اگر کمی تامل کنیم؛ متوجه می شویم بسیاری از ما هم درباره سن واقعی یا اطلاعات دیگری مانند وزن در شبکه های اجتماعی دروغ های کوچکی گفتیم .

هویت Mp3 ما در اینترنت

این دروغ ها دامنه وسیعی از فعالیت های مجازی ما را شامل می شوند. درباره کتاب هایی که خواندیم، فیلم هایی که دیدیم یا نظر واقعی مان درباره یک هنرپیشه، کارگردان، فیلم، درباره تناسب اندام، ورزش، صافی پوستمان، گرایش های سیاسی، عضویت در گروه ها و خیلی چیزهای دیگر صادق نیستیم تا برند شخصی ما خدشه دار نشود و همیشه دوست داشتنی به نظر آید.

بیش از 74 درصد شرکت کننده ها در نظرسنجی سال 2019 سایت Consumer Reports گفتند به قوانین فیس بوک در قبال حریم خصوصی اهمیت نمی دهند. چرا؟ چون بسیاری از اطلاعاتی که به فیس بوک دادند اشتباه است و خطری زندگی آن ها را تهدید نمی کند. گروهی از کاربران درباره برند شخصی خود دروغ نمی گویند بلکه اطلاعات را به اشتراک نمی گذارند. آن ها درباره هر چیزی اظهارنظر نمی کنند، هر عکس و ویدئویی را لایک و در هر پویشی شرکت نمی کنند. این تیپ کاربران باهوشمندی بالایی سعی دارند برند شخصی خود را بدون دروغ گویی، مهندسی کنند و سابقه ای منفی به جا نگذارند. برعکس، کاربران جوان تر بی پروا خودشان را در کلیشه ها و قالب های تعریفی خودساخته فضای مجازی قرار می دهند و راحت درباره هر چیزی، هرکسی، هر اتفاقی و هر وضعیتی اظهارنظر می کنند. مانند فایل های MP3 که پروسه فشرده سازی موسیقی را انجام دادند ولی باعث کاهش کیفیت شدند؛ خلاصه کردن هویت مان به چیزی که در اینترنت ارائه دادیم؛ باعث از دست رفتن بخشی از هویت فیزیکی ما می شود.

شاید روزی برسد که هویت واقعی و مجازی ما کنار هم روی یک میز بنشینند و چای بنوشند بدون این که تفاوتی بزرگ با یکدیگر داشته یا بازتابی ناخوشایند از هم باشند. روزی که هویت واقعی و مجازی ما یک آینه برای دیگری است.

منبع: روزنامه خراسان