کشف بزرگترین آشیانۀ دایناسورها، با صدها تخم فسیل شده - شارژ 10

خبرنگاران | حدود 92 لانه حاوی بیش از 250 تخم فسیل شده متعلق به تیتانوسور، یکی از بزرگ ترین دایناسور های جهان اخیراً در جریان کاوش هایی در مرکز هند کشف شدند. این اکتشاف در دره نارمادا در مرکز هند انجام شد؛ منطقه ای که به داشتن فسیل های اسکلت و تخم های دایناسور عصر کرتاسه پسین معروف است. مطالعه اخیر 18 ژانویه در مجله پلاس وان به وسیله هارشا دیمان از دانشگاه دهلی منتشر شده است.

به گزارش خبرنگاران ، هارشا دیمان نویسنده اصلی این مطالعه گفته است: تحقیقات ما پرده از حضور لانه بزرگ تیتانوسور ها (دایناسور های خزنده پا) در این ناحیه برداشته و اطلاعات تازه ای را درباره شرایط حفظ لانه و استراتژی های تولیدمثل تیتانوسور ها قبل از انقراض شان در اختیار ما می گذارد.

(A: تخمی که اصلاً شکسته نشده، B: شکل بیرونی تخم طوری است که انگار دست نخورده و احتمالاً نشکسته، c: تخم فشرده شده شکاف شکستن تخم را نشان می دهد (علامت پیکان در تصویر را ببینید)، D: تخمی که شکل بیرونی آن منحنی است، E: تخم از ریخت افتاده که نشان می دهد سطوح آن از روی هم سر خوردند.)

گنجینه ای از داده ها

جزئیات زیادی درباره عادات تولیدمثلی دایناسور ها در دست نیست. به همین علت کشف لانه های فسیل شده از یک دوره نسبتاً پسین در تاریخ دایناسورها، منبع بسیار مهمی برای اخذ داده های تازه است. این داده های تازه، به دیرین شناسان یاری می نماید زندگی و تکامل دایناسور ها را بهتر درک نمایند.

محققان به شماری از حقایق جالب درباره تخم های تیتانوسور ها دست یافته اند. این تخم ها در لانه ها چیده و تا حدی زیر خاک درون گودال های کم عمق دفن شدند؛ شبیه کاری که کروکودیل های امروزی می نمایند. پیداست مادران برای جوجه آوری از گرمای بدنشان استفاده نمی کردند و در عوض به گرمای تابشی خورشید یا گرمای وابسته به حرارت مرکزی زمین متکی بودند.

بعضی از تخم ها پوسته های چندلایه دارند، در حالی که تخم های دیگر درونشان تخم دیگری بود. پیش از این، چنین چیزی در تاریخ تخم های تیتانوسور ها ثبت نشده بود، اما در تخم خزندگان و پرندگان رایج است. این آسیب شناسی نشان می دهد تخم ها ترتیبی گذاشته می شدند نه به یک باره.

لانه ها بیشترشان روی زمین نرم، نسبتاً نزدیک به رودخانه ها و برکه های کوچک بود. مکان دقیق تخمگذاری اهمیت داشت، چون لانه هایی که بیش از حد به آب نزدیک بودند ممکن بود در آب غوطه ور شوند، اما لانه هایی که دورتر از آب بودند، شانس جوجه شدن تخم های درونشان بیشتر بود.

جوجه ها پس از بیرون آمدن از تخم باید از خودشان دفاع می کردند و به ناچار باید محیط لانه را ترک می کردند، چون در نزدیکی لانه هیچ استخوانی پیدا نمیشد. گونتوپالی وی. آر. پراساد نویسنده مشترک و سرپرست تیم تحقیقاتی می افزاید: لانه های دایناسور در جبل پور (دره نارمادای شمالی در شرق)، لانه های دایناسور در بالاسینور در غرب به علاوه لانه های تازهِ بخش دهار در مرکز هند، منطقه ای به وسعت 1000 کیلومتر را پوشش می دهند که یکی از بزرگ ترین محل های تخم گذاری دایناسور ها در جهان را تشکیل می دهد.

مترجم: زهرا ذوالقدر